മഞ്ഞിൽ വിരിഞ്ഞ പൂക്കളാണ് നാം..

ഒരിക്കലും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത, 

സ്നേഹിച്ചിരുന്നിരുന്നോയെ-

ന്നാശങ്കപ്പെടാത്ത,

പ്രണയ പരിഭവങ്ങളില്ലാത്ത,

ഏതോ ജന്മാന്തരത്തിന്റെ ശേഷിപ്പുകാർ..! 

ഒരിക്കൽപ്പോലും പരസ്പരം കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത,

ശരീരമുള്ള അരൂപികൾ! 

കണ്ണോടുകണ്ണുചേർന്നിരുന്നിട്ടില്ല,

കൈകൾകോർത്ത് നടന്നിട്ടില്ല,

എങ്കിലും, എവിടെയോയിരുന്നു 

നീയെഴുതുന്നയോരോ വരിയും,

ആത്മാവിലേക്ക് പെയ്തിറങ്ങുമ്പോൾ,

വീണ്ടും പനിനീർപ്പൂവായ് വിരിയുന്നവൾ..ഞാൻ! 

നിന്‍റെ ഇന്നുകളുടെ വിരൽപ്പാടുകളിലെ-

യോരോ കുഞ്ഞു മുറിപ്പാടിലും, മഞ്ഞുകണമായിയുതിരാൻ കൊതിച്ചവൾ! 

ഇന്നലെകളില്ലാതെ.., ഈ മഞ്ഞലകളിൽ, 

നിന്നേത്തിരയുന്നവൾ! 

-മീര