ആവേശം!!

പലരും പറഞ്ഞതാണരുതെന്നു , പക്ഷെ

അരുതാത്തത് ചെയ്യുവാനാവേശമേറെ.

വലുതായി പലതുണ്ടു കാണുവാൻചുറ്റുമതു

വിനയായി വരുമോ? എന്ന ചിന്തയോ മുഖ്യം

ഒറ്റക്കിരുന്നാലത് അല്പ്പംപ്രയസ,മെന്നാലും

മനസ്സിനെ ഒറ്റിക്കൊടുക്കാതെ നാളിതു കഴിയ്ക്കാം.

മുൻപേകിടക്കുന്ന നിഴലിനേയളന്നു മുന്നോട്ടു

കാൽവച്ചു നീട്ടിനടന്നാൽ, ഉഛിക്കുമുകളിൽ

നിന്നിടാമർക്കൻ,നാം ഒട്ടുംനിനയ്ക്കാത്ത നേരം.

പലരും പറഞ്ഞതാണിതെല്ലാം പലവുരു, പക്ഷേ

അരുതാത്തതു ചെയ്യുവാനന്നാവേശമേറെ...!!.

                                     Frame..

She sat near the window pane, her reflection staring from the void

Her face was plane, but her eyes vivid, of a drained life.


A slow breeze was caressing that long brown hairs,but

she was long lost in her day mares.


A bunch of dried roses fell out from her half clasped hands,

with an outburst, tears streamed down her face..


what more could her heart take, when letting the follies of life,

empty the barrel of, once cherished dreams!                

                                        <<<<<<<<<>>>>>>>>>>>

                                      MISTy!

Alluring!! was that one word he used to describe her

Her flawless beauty was his in-depth strength!!

Her curves made him believe in Heavens and,

its serpentines put him inside the seductive Hells!!

she was a dagger to his deepest fantasies,

and a pill to his danger dreams!!

His cognizant with seven colours of wonder!!



He named her 'his masterpiece of love',

and nurtured her with his most precious feelings!!

He learnt the art of care from her touch, and

climbed the peak of lust, through the moist of her lips..

Her movements made his heartbeat rhythmic,

and his soul rested in her affableness!!



It was all perfect in that way, then he took her out of his whim;

every face seemed like her's, but peerless to her vehemence!

He wrapped them all, with her skin and tone;

but never his feat wangle her again!!

                                 എന്റെ പ്രണയമേ..!!!

പ്രണയമേ നിന്നെപ്പിരിഞ്ഞു ഞാനെത്രനാൾ
മരുവിൽക്കഴിച്ചു!!
പൊടിക്കാറ്റേറ്റു തളർന്നു!!

വരണ്ട തൊണ്ടയും,

കരയുന്ന നെഞ്ചുമായി
വഴിവക്കിലൊക്കെയും 

അടിതെറ്റിവീണൂ..!

ദൂരെ നിതാന്ത സത്യമെന്നു 

കരുതി ഞാനെത്ര,

മരുപച്ചകൾക്കു പുറകേ പാഞ്ഞു..!

വ്യർഥ വിചാരങ്ങളിൽ തട്ടിയെൻ 

ഊനത,മുന്നിലൊരു  

മണ്‍കൂന  കൂട്ടവേ..
ദിക്കറിയാതൻറെ പ്രണയമേ 

നിന്നെ തിരഞ്ഞു 

ഞാനെത്ര കാതങ്ങളലഞ്ഞു..!!

ഉള്ളിലേ മോഹം പിഴുതെറിഞ്ഞു 

ഞാനാ പൊള്ളുന്ന മണ്ണിൽ 

മുഖം ചേർത്ത് വിങ്ങവേ..
ചാലിട്ടു നിൻറെ 

കനിവെൻറെ ചുണ്ടിലൊരു

നേർത്ത നനവായി 

ജീവൻറെ ദാഹമായി..!!

ചുറ്റും വിജനത വിശാലമൊരു

മതിൽക്കെട്ടു തീർക്കവെ

നേർത്ത കഴൽ ശബ്ദം പോലും 

പ്രിയതരമായിത്തീരവേ..
ഒപ്പിയെടുതെൻറെ വരണ്ട ചുണ്ടുകൾ

നീയാം പ്രച്ഛന്നവേഷക്കാരൻ 

നീട്ടിയ ഉപ്പുകല്ലുകൾ പോലും !!