പ്രഹേളിക !

കണ്ടുകണ്ടുള്ളം തെളിഞ്ഞു

വന്നപ്പോളുൾ
നീരു വറ്റിക്കരിഞ്ഞ

കണ്‍കുഴിയിലിന്നുമു-
പ്പുകല്ലായി കിടക്കുന്നു ദുഃഖം

ചിരിനീട്ടി വരച്ചിട്ടും 

കണ്ണാടിയായ് മുഖം
മറയിട്ടതൊക്കേയും 

തെളിയിച്ചുകാട്ടവേ
ഇനിയൊരുവട്ടം 

കൂടിത്തിരഞ്ഞുനോക്കട്ടെയെ-
ന്നറിയാതെ ചിത്തം

ശാഠ്യം പിടിക്കുന്നു

നഗ്നമാക്കപ്പെടുന്ന വികാരങ്ങളിലൂടെ
സത്യമെന്നെ 

പല്ലിളിച്ചു കാട്ടുമ്പോൾ
ചുറ്റും പടർന്നുകയറിയ 

നിർവികാര
പ്പടർക്കൊടികൾക്കിടയിലൂടൊരു
വറ്റാത്ത മോഹത്തിൻ 

പൂങ്കുല മലരുന്നു!!

എത്രനാളെത്രനാൾ !!

ഞാനീ കുളിർച്ചോലക്കിപ്പുറം 

നിന്നെത്തി  നോക്കീടുന്നു
ഒന്നുചെന്നാക്കുളിരിൽ

നനയുവാൻ
കനൽതാങ്ങുമുരുവിനെ
വരളുന്ന തൃഷ്ണയെ
പിടയുന്ന പ്രാണനെ
അതിരാത്രം ചെയ്തു
ബ്രഹ്മമെന്തെന്നറിയുവാൻ

തുടികൊട്ടി തുകിൽ കെട്ടി
വൈരാഗ്യബുദ്ധിക്കു
തിരിനാട്ടി
കൂടുപേക്ഷിച്ചു ഞാൻ
കാടായകാടൊക്കെ

യലഞ്ഞിട്ടുമാ

കാട്ടുചോലക്കുളിർ 

മാത്രമറിഞ്ഞില്ല!!
കണ്ടില്ല, 

കാട്ടിലെതേവരെയും
വൃഥാ, കൊതിച്ചതേവീഥിയിൽ
നോക്കി നിൽക്കുന്നു പിന്നെയും !

നിനവുകളൊക്കെ തെറ്റി
പഴം പാട്ടിലും 

പതിരുകൾ തേടി
പഴികൾ പലതിലും ചാർത്തി
ഇന്നും തിരയുന്നു 

ഞാനെൻറെ

വഴികളിൽ, 

വിചാരങ്ങളിലാ-
കിനാപ്പൂങ്കുലകളെ !