എന്റെ പ്രണയമേ..!!!

പ്രണയമേ നിന്നെപ്പിരിഞ്ഞു ഞാനെത്രനാൾ
മരുവിൽക്കഴിച്ചു!!
പൊടിക്കാറ്റേറ്റു തളർന്നു!!

വരണ്ട തൊണ്ടയും,

കരയുന്ന നെഞ്ചുമായി
വഴിവക്കിലൊക്കെയും 

അടിതെറ്റിവീണൂ..!

ദൂരെ നിതാന്ത സത്യമെന്നു 

കരുതി ഞാനെത്ര,

മരുപച്ചകൾക്കു പുറകേ പാഞ്ഞു..!

വ്യർഥ വിചാരങ്ങളിൽ തട്ടിയെൻ 

ഊനത,മുന്നിലൊരു  

മണ്‍കൂന  കൂട്ടവേ..
ദിക്കറിയാതൻറെ പ്രണയമേ 

നിന്നെ തിരഞ്ഞു 

ഞാനെത്ര കാതങ്ങളലഞ്ഞു..!!

ഉള്ളിലേ മോഹം പിഴുതെറിഞ്ഞു 

ഞാനാ പൊള്ളുന്ന മണ്ണിൽ 

മുഖം ചേർത്ത് വിങ്ങവേ..
ചാലിട്ടു നിൻറെ 

കനിവെൻറെ ചുണ്ടിലൊരു

നേർത്ത നനവായി 

ജീവൻറെ ദാഹമായി..!!

ചുറ്റും വിജനത വിശാലമൊരു

മതിൽക്കെട്ടു തീർക്കവെ

നേർത്ത കഴൽ ശബ്ദം പോലും 

പ്രിയതരമായിത്തീരവേ..
ഒപ്പിയെടുതെൻറെ വരണ്ട ചുണ്ടുകൾ

നീയാം പ്രച്ഛന്നവേഷക്കാരൻ 

നീട്ടിയ ഉപ്പുകല്ലുകൾ പോലും !!